“Onze organisatie is toe aan een flinke volgende stap. En op papier zien de veranderplannen er ook goed uit. Maar waarom lukt het dan toch niet? Hoe kan het dat we steeds weer op hetzelfde punt uitkomen?

Wenders kwam met een mooi gezegde: ‘De laatste die weet wat water is? Dat is de vis.’ En zo is het. Als je zelf ergens helemaal in zit, heb je nauwelijks besef van hoe die omgeving voor je is. Hoe je samenwerkt bijvoorbeeld, dat is zo vanzelfsprekend… Juist daardoor ben je niet bij machte om dat te veranderen.

We stapten dus steeds weer ongemerkt in onze oude patronen. Dat liet Wenders ons zien. Pas toen konden we die patronen aanpakken en echt veranderen.”